Eeuwenlang lag hondsdolheid, een ziekte waardoor dieren en mensen een gruwelijke dood  stierven, als een schaduw over de vertrouwensband tussen mens en hond. Pas nadat Louis Pasteur in 1885 met zijn vaccin de verlossing bracht, milderde de schrik voor rabiës oftewel hondsdolheid.

Telkens de ziekte weer de kop opstak werden op grote schaal preventieve maatregelen uitgevaardigd, waarbij afschot en doodknuppelen van loslopende honden of het verplichten van de muilkorf  schering en inslag waren.

Dit fraaie aanplakbiljet (formaat 44 x 37 cm.) werd in 1825 als een dwingende verordening door de provincie Oost-Vlaanderen ‘in alle steden en gemeenten’ uitgehangen: aangeplakt ten fine van onmiddelyke naleving. Wetsdienaars die ‘deze last niet ten strengste zouden volbrengen zonder meedoogendheid worden ’t zy in hunne bediening opgeschort, ’t zy van dezelve afgesteld’.

Tot op vandaag worden landelijke dwangmaatregelen uitgevaardigd zodra bedreigende  dierenziektes de burgermaatschappij beroeren. Denk aan de ophokplicht in tijden van vogelgriep.